Toplumdaki en büyük eksikliğin insanların öğrendiklerini hayatlarında uygulamamaları olarak görmüşümdür hep.
İnsanlar bir diğerinin eksikiğini,ayıplarını yokluyor sürekli,onu konuşuyor, araştırıyor, soruşturuyor, bunları yayma ihtiyacı hissediyor,bunu deşarj malzemesi olarak kullanıyor.Başkalarının eksikleri kendi hatalarını görmesini engelliyor ,kimbilir bu işine de geliyor.
Çok doğru bir söz olduğunu ittifakla kabul edeceğimiz “İğneyi kendine çuvaldızı başkasına batır” atasözünü sadece konuşmalarımıza hava katmak için mi kullanıyoruz acaba? Oysa ki kendi eksiklerimizi muhasebe etmeye daha fazla gayret göstermemiz gerekmez mi? Öğrendiklerimizi hayatımıza uygulamak,olgunluğa giden yol değil mi? Bizlerse kıssadan hisseyi kendimiz almak yerine başka insanların almasını arzuluyoruz,çünkü bizim ihtiyacımız yok.İşte kısır döngünün başladığı yer tamda burası.
İnsanlar güzel bir söz veya uygulama duyarlarsa dinliyorlar ,kafalarını sallıyorlar,verilen öğütleri ,ibretlik olayları önemsiyormuş şekline bürünüyorlar ’evet çok doğru’ diyorlar,afilli cümlelerin altını çizip diğer insanlarla paylaşıyorlar ama uygulamaya gelince cılız bir azınlıktan öteye gitmeyecek bir varlık gösteriyorlar.Yani icraat,harekete geçme ,davranışa dönüştürme yok. Kendilerinin değilde diğer insanların ibret almaları ve onların icraate dönüştürmeleri bekleniyor,özeleştiri yapmak kimsenin aklına gelmiyor.
Aslında uygulamaya geçme iradesi gösterildiğinde, herkesin hoşuna gidecek,hayat daha bir düzenli ve kıvamlı hale gelecek,iyilik ve nizam kazanacak ama yok…Trafikte, okulda,işte,sosyal hayatımızda,sosyal medyada hep diğerleri sorunlu ve suçlu…Biz mi? …
Nasihatlar,vaazlar,okunan kitap ve yazılar,ibretlik olaylar ve hikayeler,özlü ve güzel sözler,temenniler hep askıda kalıyor,ayakları yere basan davranışa dönüştürecek iradeden uzağız...
Yapılabilseydi eğer; bilginin hamallığının ,yaşantıya çevrilmesi toplumu zamanla pişirip çağ atlatacak,daha sağlıklı bir sosyal hayata kavuşabilecektik. Çözümün başlama noktası da,evet maalesef ki her birimiziz…
Selçuk YILDIZ
